دنیا اگر تو را نداشت
چگونه می شد خندید؟
آفتاب کسل طلوع می‌کرد!
پرنده در قفس می‌مرد
و جنگل همیشه در مه جا می‌ماند
دنیا اگر تو را نداشت
گلی نبود
چشمه ای نمی‌جوشید
و آواز قناری‌ها را
هیچکس جدی نمی‌گرفت.
دنیا اگر تو را نداشت
عطر‌ها بو نداشتند!
گلفروش‌ها پژمرده می‌شدند
و خاک، کتاب‌ها را می‌خورد!
دنیا اگر تو را نداشت
"فاصله" غمگین نبود
هیچکس دلتنگ نمی‌شد
و سخت می‌شد، دلِ من
سرد می‌شد، دست‌هایم
و بوسه و آغوش
فراموشم!
دنیا اگر تو را نداشت.
دنیا جهنم می‌شد
آدمها را افسرده می‌دیدی!
نسل‌ها منقرض
و درد و زخم و تنهایی
همه را از پای در می‌آورد.
سعید فلاحی(زانا کوردستانی)
نویسنده که باشی
تمام زشت و زیبایی های دنیا برایت حرف دارند
نویسنده که باشی
یک نگاه بی دلیل برایت می شود یک دنیا
یک قدم به سمت تو حتی بی دلیل
می شود کوتاه ترین راه دنیا به زندگی
نویسندگی دنیا ی خاطره هاست ، دنیا ی بمان و صبور باش هاست
نویسنده که می شوی
با جان کلامت به آدمها درس عشق می دهی
نویسنده که باشی
راه می یابی به احساس آدمها به احساس همه ی آنهایی که حرف دارند
اما زبانش را نمی دانند
می شوی زبان آنهایی که یک عمر کلام ها مطیعش نبودند
نویسنده که می شوی
نا خداگاه
از دنیایی می گویی که خیلی ها نمی شناسند
کلام یک نویسنده می شود زبان آدم هایی که بر سر دو راهی احساس اسیر شده اند
کسی می گفت
کلمات راه مهار شدن می خواهند
نویسنده که باشی می دانی چگونه در صف شدنشان یاریشان کنی
نویسندگی عشق می خواهد
اینگونه نیست که بگویی می توانم و از لحظه ای بعد بشوی یک نویسنده ی دوران
نویسندگی نهالیست
که ذره ،ذره در وجودت رشد می کند
و آنقدر دل را پاک می کند که تا آسمان عشق راه می یابی به خدا شناسی
روز جهانی نویسنده را به همه ی کسانی که صاحبان احساس و قلم هستند
به همه ی همکاران خوبم که سرشارند از ادب ، معرفت
و دلدادگی تبریک می گویم
شعرعروضی فارسی-انگلیسی، 21 ساله شد.
(از آذر ماه سال 1377 تا حال، نخستین های عروض انگلیسی را در چهار شاخه به وجود آورده ایم و امیدواریم با حمایت فرهیختگان بتوانیم روح شعرموزون فارسی را به ادبیات انگلیسی و کل جهان، صادر نماییم.)
نخستین شعر نو نیمایی به زبان انگلیسی
A boy sang a song |
A boy sang a song with the soul; not the tongue|
Again | Again and again| With a fiery pain |
A young boy, A young boy, A young … |
Yeah, I know that I’m poor, me and my father |
Me and my mother | Me and my friends.…”
The song was over | As a dull crying blandished the boy |
The fire beautifully spread the joy |
A kitty from that pole of the city |
Related to the owner of factories |
Probably is more human than us |
The young boy! please | To me listen oh my dear! |
Kno(w) that you shouldn’t, you mustn’t …. |
The kitty? oh no! | The kitty’ s never like a boy; but a bit … |
But a bit , a bit .; But you shouldn’ t cry |
Oh no! You’ re a good boy; Quit |
The boy gave it up and became a grief |
What a pitty I was watching the grief |
Oh conscience! Remember the song if you can |
Then spread it out |
To become a spring; to forgive the world |
To give a better life to each look; To watch |
The rights of the eyes | The rights of the hearts |
That are actually | The source of the arts |
To watch and to touch and to refresh the sense |
To help the feeling of having lovely thoughts |
That is the power | To live together | To like each other |
To like and to like and to like each other |
To love each other | Then it’ s not too cold |
Then it’ s not too hot not too cold |
The life be better than the gold |
To become spring; to forgive the world. ||
(چهارشاخه ی کوشش عروضی مان در نخستین های مربوط به شعر انگلیسیِ ایرانی وار عبارت اند از:
1- نخستین شعر عروضی دو زبانه ی فارسی و انگلیسی
2- نخستین سرایش عروضیِ کاملا انگلیسی در قالب های شعری فارسی
3- اولین سرایش عروضی در قالب شعر انگلیسی
4- نخستین تبیین علمی- عملی در عروض پذیری زبان انگلیسی
"پویش گسترش روح شعر فارسی به جهان")
تو رو میزنم من صدا یا حسین
بزاری بیام کربلا یا حسین
دلم رو بده تو شفا یاحسین
بکن واسه ی من دعا یا حسین
نگاه کردن گنبدت خواهشم
چی میشه منم کربلایی بشم
بزار من بیام پیش عباس و بعد
تو هر چی بگی باشه روی چشم
.
اولین شعر عروضی انگلیسی (دو زبانه) در جشن تولد بیست و یک سالگی اش
بسم الله الرحمن الرحیم
نخستین شعر عروضی فارسی- انگلیسی، سروده شده در آذر ماه 1377، سراینده: محمدعلی رضاپور(مهدی)
سلام و احترام،
جشن تولد بیست و یک سالگی نخستین عروضی سرایی رسمی به زبان انگلیسی در چارچوب غزل دو زبانه ی فارسی و انگلیسی را به فرهیختگان گرامی تبریک می گویم. این شعر در آذر ماه 1377 (و تا جایی که به یاد دارم در 13 آذر)
به سرایش رسید. سپاس، ایزد مهربان را. تقدیم شما دوستان ادب دوست:
با خودروی اشعار خود در جاده ی عشق توام |
|
| ||
|
| در تونل تاریک غم، نوراده ی عشق توام | ||
عشق توام ره می شود. عشق توام ره می برد |
|
| ||
|
| عشق توام ره می زند. در جاده ی عشق توام | ||
بیخود چو می باید که شد، با خود نمی گویم ز خود |
|
| ||
|
| او خود بپرسد خود به خود. آباده ی عشق توام | ||
I want to become ready./ For you the soul and the body/. as I've announced you already:
آماده ی عشق توام
We like and love each other./ That ugly foe can't be bother./ kinder you are than my mother./
پرورده ی عشق توام
Each endless goodness for us./ Minus – grief and joy – plus/
سرمست، دل؛ سر، بی هراس، آورده ی عشق توام
A nice day! Let me pray!/ Take care please! I want to say:/
ساقی! بیاور جام می! همباده ی عشق توام
It's the holy wine. Yes, it is./ I want a lot of it, please/
نازی بریز و باده نیز افتاده ی عشق توام
You're my less and my extra./ It means: my each idea/
سر، داده ام عشق تو را سر داده ی عشق توام
You're my beginning and the end./ 'my heart's trend' I want to send/ to give you my love, my friend /
بَر داده ی عشق توام
This long river's a bad damage./ Is there over it a bridge?/
بااشک –اشکِ چشمِ گیج |
| اِستاده ی عشق توام | ||
در جادهی آشوب تو قربانِ سیرِ خوبِ تو |
|
| ||
|
| مدهوشِ عطرِ دلکشِ سجّاده ی عشقِ توام | ||
You said to me, "I'm dangerous." /Your candy word is delicious/
مشکل نمی گیرد دلم |
| دلساده ی عشق توام | ||
در جاده ی عشق توام. آماده ی عشق توام |
|
| ||
|
| جامی بده جانا! که جان بنهاده ی عشق توام. | ||
شبی به خواب من بیا ، برای من غزل بخوان
برای دل خوشی جان ، بیا و لحظه ای بمان
بیا و مرحمت نما به قلب زار و خسته ام
ز عشق قصه ای بساز ، مرا به هر طرف کشان
اگر که خواب از سرم پرید نیست غصه ای
چو بوی عشق می رسد چه جای خواب در جهان ؟
اگر که آرزو به دل ، شدم برای دیدنت
امید وصل می رسد زانتهای داستان
برای چشم من بس است ، غمزه های دلربا
گدا به سکه ای خوش است ، چو می رسد به رایگان
ز رهن راه عشق نترس و شادمان برو
چو ساربان عشق هست ، سلامت است کاروان
" نوا " زعشق او مگر ، چه می رسد برای تو ؟
که روز و شب سروده ای ، سروده های بی زبان
دومین سالروز تولد قالب شعری سروش
را خدمت اهالی گرانقدر ادبیات، شادباش و مبارکباد
عرض می کنم و امیدوارم که به زودی، هدایای گرانقدری از اشعار سروش شاعران گرانقدر، دریافت نماییم.
به همین مناسبت و برای آشنایی بیش تر دوستداران این مقوله با قالب سروش، چند سروش کوتاه تقدیم می دارم:
1- گفتن از عشق، کار سختی نیست/
خوب گفتن، شکار سختی نیست/
فصلِ اصلیِّ عاشقی، عمل است.//
2- برگ زرد خزان، خودش را، ریخت/
با هوا و زمین و آب آمیخت/
برگِ بی بار چون تمشک نبود.//
3- چیست گل؟ رازِ نازِ خنده ی دوست/
شعر- نقاشیِ معطّرِ اوست/
مِهرچهر و لطیف و عاطفه روست/
گل، نشانِ خداست.//
4-گرچه بالاست، باز هم خوار است/
شُهره اما بدون مقدار است/
خواب دائم چطور بیدار است؟/
به فضا رفته است میمونی.//
ادامۀ مطلب را ببینید
جشن تولد شعر سروش،
بر اهالی ادبیات، فرخنده باد!
مبارک
می پرسی از احوالم؟
سوگوارم!
نمی بینی که آتش گلوله
سینه ی گل را دریده است
و دست زرد خزان
بر تن باغ
که مرگِ سروها را
همره کاج
رقم می زند
و چهار خواهر را
هوس بوالهوسان
عریان کرد
سوگوارم
سوگوارِ زخم های کوردستانم
سوگوار حلبچه مسموم
و کوبانی ویرانم
سوگوار کوردستانم.
سعید فلاحی (زانا کوردستانی)
درباره این سایت